(276) اگر در صحن يكى از امامان يا امام زادگان كه سابقا قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كرده اند، وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشكال ندارد. ولى اگر فهميد زمين براى قبرستان وقف شده و نشود زير حوض يا نهر ميتى را دفن كرد وضو اشكال دارد. و نيز اگر ايجاد حوض يا نهر موجب بى حرمتى به بدن مسلمان بشود مثلا آب به بدن او برسد، وضو اشكال دارد، اگر چه زمين قبرستان مباح بوده و موقوفه هم نباشد.
(277) اگر فراموش كند آب غصبى است و با آن وضو بگيرد، وضو صحيح است.
شرط چهارم: ظرف آب وضو مباح باشد (غصبى نباشد)، ولى مانند شرط سوم ممكن است كسى وضوى صحيح بگيرد به اين صورت كه موقع آب برداشتن قصد وضو نداشته باشد چنان كه در مسأله 271 گذشت.
شرط پنجم: ظرف آب وضو، طلا و نقره نباشد.
(278) اگر آب وضو در ظرف غصبى يا طلا يا نقره باشد و غير از آن، آب ديگرى ندارد و نمى تواند آب را در ظرف ديگرى بريزد بايد تيمم كند. و اگر آب ديگرى دارد چنانچه در ظرف غصبى يا طلا و نقره وضوى ارتماسى بگيرد يا با آنها آب را به صورت و دست ها بريزد، وضوى او باطل است مگر به صورتى كه در مسأله 271 گذشت.
شرط ششم: اعضاى وضو موقع شستن و مسح كردن پاك باشد، مگر اين كه به وسيله وضو گرفتن و شستن صورت و يا دست ها، اعضاى وضو خود به خود پاك شود.
(279) اگر پيش از تمام شدن وضو جايى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، وضو صحيح است.
(280) اگر غير از اعضاى وضو جايى از بدن نجس باشد وضو صحيح است.
ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد احتياط مستحب آن است كه اول