است زكات فطره را بدهد.
(1570) كافرى كه بعد از غروب شب عيد فطر مسلمان شده، فطره بر او واجب نيست، ولى مسلمانى كه شيعه نبوده، اگر بعد از ديدن ماه شيعه شود، بايد زكات فطره را بدهد.
(1571) اگر كسى بعد از غروب شب عيد فطر بچه دار شود، يا كسى نان خور او حساب شود، واجب نيست فطره‌ او را بدهد، اگر چه مستحب است فطره‌ كسانى را كه بعد از غروب، تا پيش از ظهر روز عيد، نان خور او حساب مى شوند بدهد.
(1572) اگر انسان نان خور كسى باشد و پيش از غروب نان خور ديگرى شود، فطره‌ او بر كسى كه نان خور او شده واجب است، مثلا اگر دختر پيش از غروب به خانه‌ شوهر رود، شوهرش بايد فطره‌ او را بدهد.
(1573) كسى كه ديگرى بايد فطره‌ او را بدهد، واجب نيست فطره خود را بدهد.
(1574) اگر فطره‌ا نسان بر كسى واجب باشد و او فطره را ندهد، بر خود انسان واجب نمىشود.
(1575) اگر كسى كه فطره‌ او بر ديگرى واجب است خودش فطره را بدهد، بنا بر احوط از كسى كه فطره بر او واجب شده ساقط نمىشود، مگر اين كه با اذن مكلف و به قصد نيابت از او باشد، كه كفايت آن بعيد نيست.
(1576) زنى كه شوهرش مخارج او را نمىدهد، چنانچه نان خور ديگرى باشد، فطره اش بر او واجب است، و اگر نان خور ديگرى نيست، در صورتى كه فقير نباشد، بايد فطره‌ خود را بدهد، و اگر از روى شدت احتياج شوهر، زن به او انفاق مىكند، فطره او نيز بر زن واجب است، ولى اگر شوهر با همين سختى فطره زن را بدهد ساقط شدن فطره از گردن زن خالى از وجه نيست.
(1577) كسى كه سيد نيست نمىتواند به سيد فطره بدهد و حتى اگر سيدى نان خور او باشد، نمىتواند فطره‌ او را به سيد ديگر بدهد.
(1578) فطره‌ طفلى كه از مادر يا دايه شير مىخورد، بر كسى است كه مخارج مادر يا دايه را مىدهد، ولى اگر مادر يا دايه مخارج را از مال طفل بر مىدارد، فطره طفل بر كسى واجب نيست.