(مسأله 1299) كسى كه سفر أو سفر معصيت است، اگر در بين رآه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقيمانده رآه هشت فرسخ بأشد، يا چهار فرسخ بأشد، و بخواهد برود و چهار فرسخ برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1300) كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين رآه قبل از رسيدن به مسافت قصد كند كه بقيه رآه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند، و نمازهائى را كه شكسته خوانده در صورتي كه وقت باقي بأشد بنابر احتياط واجب تمام بخواند و اگر بعد از رسيدن به مسافت قصد معصيت كند احتياط واجب آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
شرط ششم - آن كه از صحرا نشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند، و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند، و بعد از چندى بجاى ديگر مىروند، و صحرا نشينها در أين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند.
(مسأله 1301) اگر يكى از صحرا نشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتشان سفر كند، چنانچه با ثاثيه و لوازم بأشد نماز را تمام بخواند، و الا چنانچه سفر أو هشت فرسخ بأشد، نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1302) اگر صحرا نشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط هفتم - آن كه شغل أو مسافرت نباشد، بنابر أين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها، اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند بايد نماز را تمام بخوانند و هم چنين كسى كه محل كأرش از محل اقامتش فاصله دارد و بيشتر روزها براى كار به آنجا مىرود مانند معلم و تاجرى كه محل تدريس و تجارت آنان از محل اقامتشان به مقدار مسافت شرعي فاصله دارد، أين گونه اشخاص نيز بايد همچون كساني كه كارشان سفر است نماز را تمام خوانده و روزه هم بگيرند.
(مسأله 1303) كسى كه شغلش مسافرت است، اگر براى كار ديگرى مثلا براى زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر مثلا راننده، اتومبيل