(مسأله 1282) كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از أو جدا مىشود يا نه، بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر شك أو از أين جهت است كه احتمال مىدهد مانعى براى سفر أو پيش آيد، چنانچه احتمال أو در نظر مردم بجا نباشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط سوم - آن كه در بين رآه از قصد خود برنگردد، پس اگر پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد، يا مردد شود، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1283) اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود، چنانچه تصميم داشته بأشد كه همانجا بماند يا بعد از ده روز برگردد يا در برگشتن و ماندن مردد بأشد، بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1284) اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود و تصميم داشته بأشد كه برگردد، در صورتي كه نخواهد ده روز در آنجا بماند بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1285) اگر براى رفتن به محلى كه هشت فرسخ است حركت كند، و بعد از رفتن مقداري از رآه بخواهد جاى ديگرى برود، چنانچه از محل أولى كه حركت كرده، تا جائى كه مىخواهد برود هشت فرسخ بأشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1286) اگر بعد از آن كه چهار فرسخ رفت، مردد شود كه بقيه هشت فرسخ را برود يا بدون أين كه ده روز در جائى بماند به محل خود برگردد، در موقعى كه مردد است رآه برود يا نرود، بايد نماز را شكسته بخواند، چه آن كه بعدا تصميم بگيرد كه بقيه رآه را برود يا أين كه برگردد.
(مسأله 1287) اگر بعد از آن كه چهار فرسخ برود، مردد شود كه بقيه هشت فرسخ را برود يا أين كه به محل خود برگردد، ولى احتمال بدهد كه در محل ترديد يا جاى ديگر ده روز توقف مىنمايد، اگر چه بعد تصميم بگيرد كه بدون ماندن ده روز بقيه رآه را برود، در أين صورت لازم است نماز را تمام كند، چه در حال ترديد رآه برود چه نرود، ولى اگر تصميمش أين بأشد كه هشت فرسخ ديگر برود يا چهار فرسخ برود،