(مسأله 1192) اگر در نماز مستحبى دو ركعتي گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود، بايد اعتنا نكند و نمازش صحيح است. و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر برود مىتواند به همان گمان عمل كند مثلا اگر گمانش به يك ركعت مىرود يك ركعت ديگر بخواند.
(مسأله 1193) اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن در نماز واجب سجده سهو واجب مىشود، يا يك سجده يا تشهد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز، سجده سهو يا قضاى سجده و تشهد را بجا آورد.
(مسأله 1194) اگر شك كند كه نماز مستحبى را خوانده يا نه، بنا بگذارد كه نخوانده است هر چند آن نماز مثل نافله يوميه وقت معين داشته بأشد و بعد از گذشتن وقت شك كند كه آن را بجا آورده يا نه.
شكهاى صحيح (مسأله 1195) در نه صورت اگر در شماره ركعتهاى نماز چهار ركعتي شك كند، بنابر احيتاط واجب بايد فورا فكر نمايد پس اگر يقين يا گمان - در غير از دو ركعت أول - به يك طرف شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند، و گر نه به دستورهائى كه گفته مىشود عمل نمايد و آن نه صورت از أين قرار است:
أول - آن كه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند كه دو ركعت خوانده است يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه سه ركعت خوانده است و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز بنابر احتياط يك ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.
دوم - شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنا را بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
سوم - شك بين دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنا را