احكام قرض قرض دادن از كارهاى مستحبى است كه در آيات قرآن و اخبار راجع به آن زياد سفارش شده است. از پيغمبر أكرم (صلى الله عليه وآله) روايت شده كه هر كس به برادر مسلمان خود قرض بدهد مال أو زياد مىشود و ملائكه بر أو درود مى فرستند، و اگر با بدهكار خود مدارا كند بدون حساب و به سرعت از صراط مىگذرد، و كسى كه برادر مسلمانش از أو قرض بخواهد و ندهد بهشت بر أو حرام مىشود.
(مسأله 2291) در قرض لازم نيست صيغه بخوانند بلكه اگر چيزى را به نيت قرض به كسى بدهد و أو هم به همين قصد بگيرد صحيح است.
(مسأله 2292) در قرضى كه مدت ندارد هر وقت بدهكار بدهى خود را بپردازد طلبكار بايد قبول نمايد.
(مسأله 2293) اگر در صيغه قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، ظاهر آنست كه طلبكار پيش از تمام شدن آن مدت نمىتواند طلب خود را مطالبه كند، ولى اگر مدت نداشته بأشد طلبكار هر وقت بخواهد مىتواند طلب خود را مطالبه نمايد.
(مسأله 2294) اگر طلبكار در جائى كه حق مطالبه دارد طلب خود را مطالبه كند چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد بايد فورا آن را بپردازد و اگر تأخير بيندازد گناهكار است.
(مسأله 2295) اگر بدهكار غير از خانه أي كه در آن نشسته و اثاثيه منزل و چيزهاى ديگرى كه به آنها احتياج دارد چيزى نداشته بأشد، طلبكار نمىتواند طلب خود را از أو مطالبه نمايد، بلكه بايد صبر كند تا بتواند بدهى خود را بدهد.
(مسأله 2296) كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد چنانچه بتواند كسب مناسب با شأنش كند، واجب است كه كسب كند و بدهى خود را بدهد.
(مسأله 2297) اگر طلبكار غائب گردد و خبري از أو نباشد بدهكار بايد قصد أداء