بر عهده ولى عاقد است.
عيبهائى كه بواسطة آنها مىشود عقد را به هم زد (مسأله 2396) اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از عيوب هفتگانه را دارد مىتواند عقد را به هم بزند:
(أول) ديوانگى. (دوم) مرض جذام (خوره). (سوم) مرض برص. (چهارم) كورى. (پنجم) زمين گير بودن و در حكم آن است شلى كه شل بودن أو واضح بأشد.
(ششم) افضا يعنى رآه بول و حيض يا رآه حيض و غائط أو يكى شده بأشد. (هفتم) آن كه گوشت يا استخوانى در فرج أو بأشد كه مانع نزديكى شود.
(مسأله 2397) اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر أو پيش از عقد ديوانه بوده است، يا آن كه بعد از عقد چه پيش از نزديكى يا بعد از آن ديوانه شود، يا بفهمد آلت مردى نداشته، يا بعد از عقد پيش از نزديكى بريده شود، يا بفهمد مرضى دارد كه نمىتواند وطى و نزديكى نمايد، هر چند آن مرض بعد از عقد و پيش از نزديكى عارض شده بأشد در تمام أين صور به استثناى صورت ديوانگى مرد كه أحوط رجوع به مجتهد است كه أو طلاق بدهد، بي طلاق مىتواند عقد را به هم بزند. ولى در صورتي كه شوهر نمىتواند نزديكى نمايد لازمست كه زن رجوع به حاكم شرع يا وكيل أو نمايد، و حاكم شوهر را يك سال مهلت مىدهد و چنانچه شوهر نتوانست با آن زن يا زنى ديگر نزديكى كند پس از آن زن مىتواند عقد را به هم بزند، و اگر آلت مردى بعد از نزديكى بريده شود و زن عقد ازدواج را فسخ كند فسخ اثرى ندارد اگر چه احتياط مستحب أين است كه شوهر أو را طلاق دهد.
(مسأله 2398) اگر زن بعد از عقد بفهمد كه تخمهاى شوهرش را كشيده اند، در صورتي كه به زن دروغ گفته و أو را گول زده باشند، مىتواند عقد را به هم بزند و در غير أين فرض احتياط ترك نشود.