(مسأله 433) اگر زن در استحاضة كثيره يا متوسطه بخواهد پيش از وقت نماز آية أي را كه سجده واجب دارد بخواند يا مسجد برود، بنابر احتياط مستحب بايد غسل نمايد ولى بنابر احتياط واجب اگر شوهرش بخواهد با أو نزديكى كند بايد غسل نمايد.
(مسأله 434) نماز آيات بر مستحاضة واجب است، و بايد براى نماز آيات وضو بگيرد، و بنابر احتياط پيش از وضو در استحاضة متوسطه و كثيره غسل نيز بنمايد.
(مسأله 435) هر گاه در وقت نماز يوميه نماز آيات بر مستحاضة واجب شود اگر چه بخواهد هر دو را پشت سر هم بجا آورد، نمىتواند هر دو را با يك غسل و وضو بخواند.
(مسأله 436) اگر زن مستحاضة بخواهد نمازى را كه قضاى آن مضيق شده بخواند، بايد براى هر نماز كارهايى را كه براى نماز ادا بر أو واجب است بجا آورد.
(مسأله 437) اگر زن بداند خونى كه از أو خارج مىشود خون زخم نيست و شرعا حكم حيض و نفاس را ندارد، بايد به دستور استحاضة عمل كند بلكه اگر شك داشته بأشد كه خون استحاضة است يا خونهاى ديگر، چنانچه نشانه آنها را نداشته بأشد، بنابر احتياط واجب بايد كارهاى استحاضة را انجام دهد.
حيض حيض خونى است كه غالبا در هر ماه چند روزى از رحم زنها خارج مىشود و زن را در موقع ديدن خون حيض حايض مىگويند.
(مسأله 438) خون حيض در بيشتر أوقات غليظ و گرم و رنگ آن سياه يا سرخ است و با فشار و كمي سوزش بيرون مىآيد.
(مسأله 439) زنها تا پنجاه سالگى بلكه - بنابر احتياط - تا شصت سالگى حيض مىبينند، و بعد از آن يائسه مىشوند و اگر بعد از آن زمان خون به بينند حيض