مشغول كارى كه بعد از آنست نشده، بايد آن را بجا آورد، مثلا اگر پيش از خواندن سوره شك كند كه حمد را خوانده يا نه، بايد حمد را بخواند و اگر بعد از انجام آن يادش بيايد كه آن را بجا آورده، چون ركن زياد نشده نمازش صحيح است.
(مسأله 1172) اگر شك كند كه ركنى را بجا آورده يا نه چنانچه مشغول كارى كه بعد از آنست شده بأشد بايد به شك خود اعتنا نكند مثلا مشغول تشهد است، اگر شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر بعدا يادش بيايد كه آن ركن را بجا نياورده، در صورتي كه مشغول ركن بعد نشده بايد آن را بجا آورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است، مثلا اگر پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايد كه دو سجده را بجا نياورده بايد بجا آورد، و اگر در ركوع يا بعد از آن يادش بيايد نمازش باطل است.
(مسأله 1173) اگر شك كند عملي را كه ركن نيست بجا آورده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بعد از آنست شده، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلا موقعى كه مشغول خواندن سوره است، اگر شك كند كه حمد را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده، در صورتي كه مشغول ركن بعد نشده، بايد بجا آورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش صحيح است، بنابر أين اگر مثلا در قنوت يادش بيايد كه حمد را نخوانده، بايد بخواند، و اگر در ركوع يادش بيايد نمازش صحيح است.
(مسأله 1174) اگر شك كند كه سلام نماز را گفته يا نه، چنانچه مشغول نماز ديگر شده، يا به واسطه انجام كارى كه نماز را به هم مىزند، از حال نمازگزار بيرون رفته، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر پيش از اينها شك كند، بايد سلام را بگويد اگر چه مشغول تعقيب بأشد. و اگر بعد از عمل منافى شك كند كه سلام را درست گفته يا نه به شك خود اعتنا نكند.