احكام غصب غصب آنست كه انسان از روى ظلم بر مال يا حق كسى مسلط شود و أين يكى از گناهان بزرگ است كه اگر كسى انجام دهد در قيامت به عذاب سخت گرفتار مىشود. از حضرت پيغمبر أكرم (ص) روايت شده است كه: هر كس يك وجب زمين از ديگرى غصب كند در قيامت آن زمين را از هفت طبقه آن مثل طوق به گردن أو مىاندازند.
(مسأله 2560) اگر انسان نگذارد مردم از مسجد و مدرسه و پل و جاهاى ديگرى كه براى عموم ساخته شده استفاده كنند، حق آنان را غصب نموده و هم چنين است اگر كسى در مسجد جائى را براى خود بگيرد و ديگرى را نگذارد كه از آنجا استفاده نمايد، مگر آن كه گرفتن جا در ابتدا به نحو حق بأشد و بعد ترك جا هم به نحوى نباشد كه علاقة شخص از آنجا قطع شده، بأشد مثل أين كه در نماز جماعت كسى به نماز أول اقتدا كند و بعد از آن بواسطة بعضي از عوارض خارج شود و بخواهد كه براى نماز دوم برگردد كه در أين صورت ظاهر أين است كه اشغال محل، غصب شمرده نمىشود.
(مسأله 2561) چيزى را كه انسان پيش طلبكار گرو مىگذارد بايد پيش أو بماند كه اگر طلب أو را ندهد طلب خود را از آن بدست آورد، پس اگر پيش از آن كه طلب أو را بدهد آن چيز را از أو بگيرد حق أو را غصب كرده است.
(مسأله 2562) مالى را كه نزد كسى گرو گذاشته اند اگر ديگرى غصب كند هر يك از صاحب مال و طلبكار مىتوانند چيزى را كه غصب كرده از أو مطالبه نمايند، و چنانچه آن چيز را از أو بگيرند باز هم در گرو است و اگر آن چيز از بين برود و عوض آن را بگيرند بنابر مشهور آن عوض هم مثل خود آن چيز گرو مىباشد.
(مسأله 2563) اگر انسان چيزى را غصب كند بايد به صاحبش برگرداند و اگر آن چيز از بين برود بايد عوض آن را به أو بدهد.
(مسأله 2564) اگر از چيزى كه غصب كرده منفعتى بدست آيد مثلا از گوسفندى