و آبى كه كمتر از كر بوده و انسان شك دارد به مقدار كر شده يا نه به ملاقاة نجاست نجس نمىشود.
(مسأله 23) كر بودن آب به دو رآه ثابت مىشود:
(أول) آن كه خود انسان يقين كند.
(دوم) آن كه دو مرد عادل خبر دهند بلكه به قول يك مرد عادل يا به قول كسى كه مورد وثوق و اطمينان است در صورتي كه از گفته آنان اطمينان پيدا شود نيز ثابت مىشود.
2 - آب قليل (مسأله 24) آب قليل آبيست كه از زمين نجوشد و از كر كمتر بأشد.
(مسأله 25) اگر آب قليل روى چيز نجس بريزد يا چيز نجس به آن برسد نجس مىشود. ولى اگر با فشار روى چيز نجس بريزد مقداري كه به آن چيز مىرسد نجس است و مقداري كه به آن چيز نرسيده پاك است.
(مسأله 26) آب قليلي كه براى بر طرف كردن عين نجاست روى چيز نجس ريخته شود و از آن جدا گردد نجس است و آب قليلي كه بعد از بر طرف شدن عين نجاست براى آب كشيدن چيز نجس روى آن مىريزند و از آن جدا مىشود در صورتي كه محل به مجرد شستن با آن پاك شود آن آب پاك است مثلا اگر محل نجس چيزى بأشد كه به يك مرتبه شستن پاك شود و عين نجس هم نداشته بأشد غساله آن يعنى آبى كه از آن در وقت شستن جدا مىشود پاك است، و اما چيزى كه دو مرتبه شستن آن لازم است از غساله شستن أول بنابر احتياط واجب اجتناب لازم است و غساله شستن دوم پاك است.
(مسأله 27) آبى كه با آن مخرج بول و غايط را مىشويند با پنج شرط چيز پاكى را كه به آن رسيده است نجس نمىكند: (أول) آن كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته بأشد. (دوم) نجاستى از خارج به آن نرسيده بأشد. (سوم) نجاست ديگرى مثل خون با بول يا غائط بيرون نيامده بأشد. (چهارم) ذره‌هاى غائط در آب پيدا نباشد. (پنجم) بيشتر از مقدار معمول نجاست به أطراف مخرج نرسيده بأشد.