رآه ثابت شدن نجاست (مسأله 121) نجاست هر چيزى از سه رآه ثابت مىشود:
(أول) آن كه خود انسان يقين يا اطمينان كند كه آن چيز نجس است، و اگر گمان داشته بأشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر أين غذا خوردن در قهوه خانه و ميهمانخانه هائى كه مردمان لا ابالى و كساني كه پاك و نجس را مراعاة نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين نداشته بأشد غذايى را كه براى أو آورده اند نجس است اشكال ندارد.
(دوم) آن كه كسى كه چيزى در اختيار أو است بگويد آن چيز نجس است، مثلا همسر يا خدمتكار انسان نسبت به ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار أو است بگويد نجس است در صورتي كه از گفته آنان اطمينان حاصل شود نجس مىباشد و در صورتي كه از قول آنها اطمينان حاصل نشود بنابر احتياط واجب اجتناب كند.
(سوم) آن كه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است.
(مسأله 122) اگر به واسطه ندانستن مسأله نجس بودن و پاك بودن چيزى را نداند، مثلا نداند فضله موش پاك است يا نه، بايد مسأله را بپرسد، ولى اگر با أين كه مسأله را مىداند در چيزى شك كند كه پاك است يا نه، مثلا شك كند آن چيز خون است يا نه، يا نداند كه خون پشه است يا خون انسان، پاك مىباشد و جستجو كردن يا پرسيدن لازم نيست.
(مسأله 123) چيز نجسى كه انسان شك دارد پاك شده يا نه نجس است و چيز پاك را اگر شك كند نجس شده يا نه، پاك است، و در صورتي كه بتواند نجس بودن يا پاك بودن آن را بفهمد لازم نيست جستجو كند.
(مسأله 124) اگر بداند يكى از دو ظرف يا دو لباسى كه از هر دوى آنها استفاده مىكند نجس شده و نداند كدام است، بايد از هر دو اجتناب كند ولى اگر مثلا نمىداند لباس خودش نجس شده يا لباسى كه از تصرف أو خارج بوده و مال ديگرى مىباشد لازم نيست از لباس خودش اجتناب نمايد.