احكام رهن (مسأله 2318) رهن آنست كه بدهكار مقداري از مال خود را نزد طلبكار بگذارد كه اگر طلب أو را ندهد طلبش را از آن مال بدست آورد.
(مسأله 2319) در رهن لازم نيست صيغه بخوانند و همين قدر كه بدهكار مال خود را به قصد گرو به طلبكار بدهد و طلبكار به همين قصد بگيرد رهن صحيح است.
(مسأله 2320) گرو دهنده و كسى كه مال را گرو مىگيرد بايد بالغ و عاقل باشند و كسى آنها را مجبور نكرده بأشد، و نيز بايد گرو دهنده مفلس و سفيه نباشد معناى مفلس و سفيه در مساله " 2227 " گذشت.
(مسأله 2321) انسان مالى را مىتواند گرو بگذارد كه شرعا بتواند در آن تصرف كند، بنابر أين اگر مال كس ديگر را با اجازه أو گرو بگذارد صحيح است.
(مسأله 2322) چيزى را كه گرو مىگذارند بايد خريد و فروش آن صحيح بأشد، پس اگر شراب و مانند آن را گرو بگذارند درست نيست.
(مسأله 2323) استفاده چيزى را كه گرو مىگذارند مال كسى است كه آن را گرو گذاشته است.
(مسأله 2324) طلبكار نمىتواند مالى را كه گرو گرفته بدون اجازه بدهكار ملك كسى كند، مثلا ببخشد يا بفروشد. ولى اگر آن را ببخشد يا بفروشد بعد بدهكار اجازه نمايد اشكال ندارد.
(مسأله 2325) اگر طلبكار چيزى را كه گرو برداشته با اجازه بدهكار بفروشد پول آن هم مثل خود مال گرو مىباشد. و هم چنين است در صورتي كه بي اجازه أو بفروشد و بعد بدهكار امضا كند يا آن كه خود بدهكار آن چيز را با اجازه طلبكار بفروشد كه عوض آن گرو بأشد، و در صورتي كه بي اجازه أو بأشد أظهر آن است كه بيع باطل مىباشد.