زمينى كه مثل مسجد براى غير دفن كردن وقف شده، محل تأمل است.
(مسأله 625) دفن ميت در قبر مرده ديگر جايز نيست، مگر آن كه قبر كهنه شده و ميت أولى به كلى از بين رفته بأشد.
(مسأله 626) چيزى كه از ميت جدا مىشود، اگر چه مو و ناخن و دندانش بأشد، بنا بر احتياط بايد با أو دفن شود، و دفن ناخن و دندانى كه در حال زندگى از انسان جدا مىشود، مستحب است.
(مسأله 627) اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد، بايد در چاه را ببندند و همان چاه را قبر أو قرار دهند.
(مسأله 628) اگر بچه در شكم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته بأشد، بايد به آسانترين رآه أو را بيرون آورند، و چنانچه ناچار شوند كه أو را قطعه قطعه كنند اشكال ندارد، ولى بايد بوسيله شوهرش اگر أهل فن است، يا زنى كه أهل فن بأشد، أو را بيرون بياورند، و اگر ممكن نيست مرد محرمى كه أهل فن بأشد، و اگر آن هم مكن نشود، مرد نا محرمى كه أهل فن بأشد، بچه را بيرون بياورد و در صورتي كه آن هم پيدا نشود كسى كه أهل فن نباشد مىتواند بچه را بيرون آورد.
(مسأله 629) هر گاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده بأشد، اگر چه اميد زنده ماندن طفل را نداشته باشند، بايد بوسيله كساني كه در مساله پيش گفته شد، پهلوى چپ أو را بشكافند، و بچه را بيرون آورند و دوباره بدوزند.
مستحبات دفن (مسأله 630) مستحب است قبر را به اندازه قامت انسان متوسط، گود كنند و ميت را در نزديكترين قبرستان دفن نمايند، مگر آن كه قبرستان دور تر از جهتي بهتر بأشد، مثل آن كه مردمان خوب در آنجا دفن شده باشند، يا مردم براى فاتحه أهل قبور بيشتر به آنجا بروند، و نيز مستحب است جنازة را چند ذراع مانده بقبر، زمين بگذارند و تا سه