(مسأله 325) مستحب است انسان براى نماز ميت و زيارت أهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان عليهم السلام و براى همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن، و مس حاشية قرآن، و براى خوابيدن وضو بگيرد. و نيز مستحب است كسى كه وضو دارد دوباره وضو بگيرد، و اگر براى يكى از أين كارها وضو بگيرد هر كارى را كه بايد با وضو انجام داد مىتواند بجا آورد، مثلا مىتواند با آن وضو نماز بخواند.
چيزهايى كه وضو را باطل مىكند (مسأله 326) هفت چيز وضو را باطل مىكند: أول: بول. دوم: غائط. سوم: باد معده و روده كه از مخرج غائط خارج شود. چهارم: خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود، ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضو باطل نمىشود. پنجم: چيزهائى كه عقل را از بين مىبرد، مانند: ديوانگى و مستى و بىهوشى. ششم: استحاضة زنان كه بعدا گفته مىشود.
احكام وضوى جبيره چيزى كه با آن زخم و عضو شكسته را ميبندند و دوائى كه روى زخم و مانند آن مىگذارند جبيره ناميده مىشود.
(مسأله 327) اگر در يكى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شكستگى بأشد چنانچه روى آن باز است و آب ضرر ندارد، بايد بطور معمول وضو گرفت.
(مسأله 328) اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دستها است و روى آن باز است، و آب ريختن روى آن ضرر دارد، بايد أطراف آن را - بطورى كه در وضو گفته شد - از بالا به پايين بشويد و احتياط مستحب آنست كه همانند جبيره پارچه پاكى بر آن بپيچد و دست تر را روى پارچه بكشد و لازم نيست تيمم بنمايد.
(مسأله 329) اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها است