احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات (مسأله 2597) اگر حيوان حلال گوشت را بدستورى كه بعدا گفته مىشود سر ببرند وحشى بأشد يا أهلي بعد از جان دادن گوشت آن حلال و بدن آن پاك است. ولى حيواني كه انسان با آن وطى " نزديكى " كرده، و گوسفندى كه شير خوك خورده، و هم چنين حيواني كه نجاستخوار شده، اگر بدستورى كه در شرع معين نموده اند آن را استبراء نكرده باشند بعد از سر بريدن گوشت آنها حلال نيست.
(مسأله 2598) حيوان حلال گوشت وحشى مانند آهو و كبك و بزكوهى و حيوان حلال گوشتى كه أهلي بوده و بعدا وحشى شده مثل گاو و شتر أهلي كه فرار كرده و وحشى شده اند، اگر بدستورى كه بعدا گفته مىشود آنها را شكار كنند پاك و حلال است ولى حيوان حلال گوشت أهلي مانند گوسفند و مرغ خانگى و حيوان حلال گوشت وحشى كه بواسطة تربيت كردن أهلي شده اند با شكار كردن پاك و حلال نمىشوند.
(مسأله 2599) حيوان حلال گوشت وحشى در صورتي با شكار كردن پاك و حلال مىشود كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد، بنابر أين بچه آهو كه نمىتواند فرار كند، و بچه كبك كه نمىتواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نمىشود و اگر آهو و بچه اش را كه نمىتواند فرار كند با يك تير شكار نمايد آهو حلال و بچه اش حرام است.
(مسأله 2600) حيوان حلال گوشتى كه مانند ما هي خون جهنده ندارد اگر به خودى خود بميرد پاك است ولى گوشت آن را نمىشود خورد.
(مسأله 2601) حيوان حرام گوشتى كه خون جهنده ندارد مانند مار مرده آن پاك است، ولى با سر بريدن حلال نمىشود.
(مسأله 2602) سگ و خوك بواسطة سر بريدن و شكار كردن پاك نمىشوند