شكار كردن با سگ شكارى (مسأله 2623) اگر سگ شكارى حيوان وحشى حلال گوشتى را شكار كند پاك بودن و حلال بودن آن حيوان شش شرط دارد:
(أول) سگ به طورى تربيت شده بأشد كه هر وقت آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود، و هر وقت از رفتن جلوگيرى كنند بايستد، و بنابر احتياط بايد عادتش أين بأشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد، ولى اگر عادت به خوردن خون شكار داشته بأشد يا اتفاقا از شكار بخورد اشكال ندارد.
(دوم) صاحبش آن را بفرستد و اگر از پيش خود دنبال شكار رود و حيواني را شكار كند خوردن آن حيوان حرام است. بلكه اگر از پيش خود دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند اگر چه بواسطة صداى صاحبش شتاب كند بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خوددارى نمايند.
(سوم) كسى كه سگ را مىفرستد بنابر مشهور بايد مسلمان يا بچه مسلمانى بأشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است مانند غالى و خارجي و ناصبي يعنى شخصي كه اظهار دشمنى با أهل بيت پيغمبر صلى الله عليه وآله مىكند سگ را بفرستد شكار آن سگ حرام است.
(چهارم) وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد آن شكار حرام است ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.
(پنجم) شكار بواسطة زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد پس اگر سگ شكار را خفه كند يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.
(ششم) كسى كه سگ را فرستاده وقتى برسد كه حيوان مرده بأشد يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد، و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت بأشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست.