ناچار بأشد روزه اش باطل مىشود ولى اگر سهوا يا بي اختيار قئ كند اشكال ندارد.
(مسأله 1644) اگر در شب چيزى بخورد كه مىداند بواسطة خوردن آن در روز بي اختيار قئ مىكند احتياط واجب آنست كه روزه آن روز را قضا نمايد.
(مسأله 1645) اگر روزه دار بتواند از قئ كردن خوددارى كند، چنانچه براى أو ضرر و مشقت نداشته بأشد بايد خوددارى نمايد.
(مسأله 1646) اگر مگس در گلوى روزه دار برود چنانچه ممكن بأشد بايد آن را بيرون آورد و روزه أو باطل نمىشود. ولى اگر بداند كه بواسطة بيرون آوردن آن قئ مىكند واجب نيست بيرون آورد و روزه أو صحيح است.
(مسأله 1647) اگر سهوا چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است بيرون آوردن آن لازم نيست و روزه أو صحيح است.
(مسأله 1648) اگر يقين داشته بأشد كه بواسطة آروغ زدن چيزى از گلو بيرون مىآيد بنابر احتياط نبايد عمدا آروغ بزند ولى اگر يقين نداشته بأشد اشكال ندارد.
(مسأله 1649) اگر آروغ بزند و چيزى در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد و اگر بي اختيار فرو رود روزه اش صحيح است.
احكام چيزهائى كه روزه را باطل مىكند (مسأله 1650) اگر انسان عمدا و از روى اختيار كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد روزه أو باطل مىشود و چنانچه از روى عمد نباشد اشكال ندارد ولى جنب اگر بخوابد و به تفصيلي كه در مساله (1624) گفته شد تا اذان صبح غسل نكند روزه أو باطل است.
(مسأله 1651) اگر روزه دار سهوا يكى از كارهائى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد و به خيال أين كه روزه اش باطل شده عمدا دوباره يكى از آنها را بجا آورد روزه أو باطل مىشود.