مقداري را كه مىتواند ايستاده بخواند، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى از ذكرهاى واجب را نخواند.
(مسأله 969) كسى كه مىتواند بايستد اگر بترسد كه به واسطه ايستادن، مريض شود يا ضرري به أو برسد، مىتواند نشسته نماز بخواند، و اگر از نشستن هم بترسد، مىتواند خوابيده نماز بخواند.
(مسأله 970) اگر انسان احتمال بدهد كه آخر وقت مىتواند ايستاده نماز بخواند، بهتر است نماز را تأخير بيندازد. پس اگر نتوانست بايستد در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز را بجا آورد، و در صورتي كه أول وقت نماز را خواند و در آخر وقت قدرت بر ايستادن حاصل نمود، بايد نماز را دوباره بجا آورد.
(مسأله 971) مستحب است در حال ايستادن بدن را راست نگهدارد و شانه‌ها را پائين بيندازد، و دستها را روى رانها بگذارد، و انگشتها را به هم بچسباند، و جاى سجده را نگاه كند، وسنگينى بدن را بطور مساوى روى دو پا بيندازد، و با خضوع و با خشوع بأشد، و پاها را پس و پيش نگذارد، و اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز تا يك وجب فاصله دهد، و اگر زن است پاها را به هم بچسباند.
قرائت (مسأله 972) در ركعت أول و دوم نمازهاى واجب يوميه، انسان بايد أول حمد و بعد از آن - بنابر احتياط - يك سوره تمام بخواند، و سوره والضحى والم نشرح و هم چنين سوره فيل ولايلاف در نماز يك سوره حساب مىشود (مسأله 973) اگر وقت نماز تنگ بأشد، يا انسان ناچار شود كه سوره را نخواند، مثلا بترسد كه اگر سوره را بخواند، دزد يا درنده يا چيز ديگرى به أو صدمه بزند، نبايد سوره را بخواند.
(مسأله 974) اگر عمدا سوره را پيش از حمد بخواند نمازش باطل است و اگر