دوم: شك در شماره ركعتهاى نماز سه ركعتي.
سوم: آن كه در نماز چهار ركعتي شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيشتر.
چهارم: آن كه در نماز چهار ركعتي پيش از تمام شدن ذكر سجده دوم شك كند كه دو ركعت خوانده يا بيشتر.
پنجم: شك بين دو و پنج يا دو و بيشتر از پنج.
ششم: شك بين سه و شش يا سه و بيشتر از شش.
هفتم: شك در ركعتهاى نماز كه نداند چند ركعت خوانده است.
هشتم: شك بين چهار و شش يا چهار و بيشتر از شش.
(مسأله 1162) اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى انسان پيش آيد، بهتر آنست كه نماز را به هم نزند، بلكه بقدرى فكر كند كه صورت نماز به هم بخورد، يا از پيدا شدن يقين يا گمان نا اميد شود.
شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد (مسأله 1163) شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد از أين قرار است:
" أول " شك در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است: مثل آن كه در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه.
" دوم " شك بعد از سلام نماز.
" سوم " شك بعد از گذشتن وقت نماز.
" چهارم " شك كثير الشك يعنى كسى كه زياد شك مىكند.
" پنجم " شك امام در شماره ركعتهاى نماز، در صورتي كه مأموم شماره آنها را بداند، و هم چنين شك مأموم در صورتي كه امام شماره ركعتهاى نماز را بداند.
" ششم " شك در نمازهاى مستحبى.
1 - شك در چيزى كه محل آن گذشته است