(مسأله 1205) اگر شك أو از بين برود و شك ديگرى برايش پيش آيد، مثلا أول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.
(مسأله 1206) اگر بعد از نماز شك كند كه در حال نماز مثلا بين دو و چهار شك كرده، يا بين سه و چهار، جايز است كه نماز احتياط را نخواند و أصل نماز را دوباره بخواند.
(مسأله 1207) اگر بعد از نماز بفهمد كه در حال نماز شكى براى أو پيش آمده، ولى نداند از شكهاى باطل يا صحيح بوده، و اگر از شكهاى صحيح بوده نداند كدام قسم آن بوده است، جايز است نماز احتياط را نخواند و أصل نماز را دوباره بخواند.
(مسأله 1208) كسى كه نشسته نماز مىخواند، اگر شكى كند كه بايد براى آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد يك ركعت نشسته بجا آورد و اگر شكى كند كه بايد براى آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته بجا آورد.
(مسأله 1209) كسى كه ايستاده نماز مىخواند، اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود بايد مثل كسى كه نماز را نشسته مىخواند كه حكم آن در مساله پيش گفته شد، نماز احتياط را بجا آورد.
(مسأله 1210) كسى كه نشسته نماز مىخواند، اگر موقع خواندن نماز احتياط بتواند بايستد، بايد بوظيفه كسى كه نماز را ايستاده مىخواند عمل كند.
دستور نماز احتياط (مسأله 1211) كسى كه نماز احتياط بر أو واجب است، بعد از سلام نماز بايد فورا نيت نماز احتياط كند و تكبير بگويد و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نمايد پس اگر يك ركعت نماز احتياط بر أو واجب است، بعد از دو سجده تشهد بخواند