(مسأله 1292) كسى كه سفر أو حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمىكند، اگر چه در سفر معصيت انجام دهد، مثلا غيبت كند يا شراب بخورد بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1293) اگر براى آن كه كار واجبي را ترك كند مسافرت نمايد چه غرض ديگرى در سفر داشته بأشد يا نه، نمازش تمام است، پس كسى كه بدهكار است اگر بتواند بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه كند، چنانچه در سفر نتواند بدهى خود را بدهد، و براى فرار از دادن قرض مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر سفرش براى كار ديگرى است اگر چه در سفر ترك واجب نيز بنمايد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1294) اگر سفر أو سفر حرام نباشد، ولى حيوان سواري أو يا مركب ديگرى كه سوار أو است غصبى بأشد، يا در زمين غصبى مسافرت كند بنابر احتياط واجب هم بايد نماز را شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1295) كسى كه با ظالم مسافرت مىكند، اگر ناچار نباشد و مسافرت أو كمك به ظالم بأشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار بأشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با أو مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(مسأله 1296) اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر أو حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1297) اگر براى لهو و خوش گذرانى به شكار رود، نمازش در حال رفتن تمام است، و در برگشتن قصر است در صورتي كه به حد مسافت بأشد و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است، و اگر براى كسب و زياد كردن مال برود، احتياط آنست كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1298) كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر بر مىگردد، اگر برگشتن به تنهائى هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند و احتياط مستحب آنست كه در صورتي كه توبه نكرده هم شكسته و هم تمام بخواند.