غسلهاى واجب غسلهاى واجب هفت است: (أول) غسل جنايت. (دوم) غسل حيض.
(سوم) غسل نفاس. (چهارم) غسل استحاضة. (پنجم) غسل مس ميت. (ششم) غسل ميت. (هفتم) غسلى كه به واسطه نذر و قسم و مانند اينها واجب مىشود.
احكام جنابت (مسأله 348) به دو چيز انسان جنب مىشود. (أول) جماع، (دوم) بيرون آمدن منى، در خواب بأشد يا بيدارى، كم بأشد يا زياد، با شهوت بأشد يا بي شهوت، با اختيار بأشد يا بي اختيار.
(مسأله 349) اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى را دارد و اگر هيچ يك از أين سه نشانه يا بعضي از اينها را نداشته بأشد، حكم منى را ندارد، ولى در مريض لازم نيست آن رطوبت با جستن بيرون آمده بأشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد و در موقع بيرون آمدن، بدن سست شود در حكم منى است.
(مسأله 350) مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از أو بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى را دارد.
(مسأله 351) اگر انسان با زنى جماع كند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، در قبل بأشد يا بنابر احتياط واجب در دبر، بالغ باشند يا نا بالغ. اگر چه منى بيرون نيايد هر دو جنب مىشوند.