روزه‌هاى حرام و مكروه (مسأله 1737) روزه عيد فطر و قربان حرام است. و نيز روزى را كه انسان نمىداند آخر شعبان است يا أول ماه رمضان اگر به نيت أول ماه رمضان روزه بگيرد حرام مى بأشد.
(مسأله 1738) اگر بواسطة گرفتن روزه مستحبى زن، حق شوهرش از بين برود روزه أو حرام است. و احتياط واجب آنست كه اگر حق شوهر هم از بين نرود در صورتي كه از روزه گرفتن أو را نهى كند روزه مستحبى نگيرد.
(مسأله 1739) روزه مستحبى أولاد اگر أسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود حرام است.
(مسأله 1740) اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد و در بين روز پدر أو را نهى كند چنانچه مخالفت أو موجب اذيتش بأشد بايد افطار نمايد.
(مسأله 1741) كسى كه مىداند روزه براى أو ضرر ندارد اگر چه پزشك بگويد ضرر دارد بايد روزه بگيرد، و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد اگر چه پزشك بگويد ضرر ندارد بايد روزه نگيرد، و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
(مسأله 1742) اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال ترس براى أو پيدا شود چنانچه احتمال أو در نظر مردم بجا بأشد نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
(مسأله 1743) كسى كه عقيدة اش أين است كه روزه براى أو ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى أو ضرر داشته در صورتي كه ضرر به مرتبه أي بأشد كه با علم و عمد ارتكاب آن حرام است بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را بجا آورد.
(مسأله 1744) غير از روزه هائى كه گفته شد روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست