مصرف زكات (مسأله 1918) انسان مىتواند زكات را در هشت مورد مصرف كند:
(أول) فقير و أو كسى است كه مخارج سال خود و عائله اش را ندارد ولى كسى كه صنعت يا ملك يا سرمايه أي دارد كه مىتواند مخارج سال خود را بگذراند فقير نيست.
(دوم) مسكين و أو كسى است كه از فقير سخت تر مىگذراند.
(سوم) كسى كه از طرف امام عليه السلام يا نائب امام أو مأمور است كه زكات را جمع و نگهدارى نمايد و به حساب آن رسيدگى كند و آن را به امام عليه السلام يا نائب أو يا فقرا برساند.
(چهارم) كافرهائى كه اگر زكات به آنان بدهند به دين اسلام مايل مىشوند يا در جنگ به مسلمانان كمك مىكنند، يا از شر آنان مسلمانان در أمان مىمانند و هم چنين است مسلمانانى كه اگر زكات به آنان داده شود عقيدة ايشان محكمتر مىگردد.
(پنجم) خريدارى بنده هائى كه در شدت مىباشند و آزاد كردن آنان.
(ششم) بدهكارى كه نمىتواند قرض خود را بدهد.
(هفتم) في سبيل الله يعنى كارهائى كه مىتوان با آنها قصد قربت نمود، مثل ساختن مسجد و مدرسه أي كه علوم دينية در آن خوانده مىشود و تنظيف شهر و آسفالت راهها و توسعه آنها و مانند اينها.
(هشتم) ابن السبيل يعنى مسافر يكه در سفر درمانده شده، و احكام اينها در مسائل آينده گفته خواهد شد.
(مسأله 1919) احتياط واجب آنست كه فقير و مسكين بيشتر از مخارج سال خود و عيالاتش را از زكات نگيرد. و اگر مقداري پول يا جنس دارد فقط به اندازه كسرى مخارج يك سالش زكات بگيرد.