احكام غسل كردن (مسأله 375) در غسل ارتماسى يا ترتيبي پاك بودن تمام بدن پيش از غسل لازم نيست، بلكه اگر به فرو رفتن در آب يا ريختن آب به قصد غسل، بدن پاك شود غسل محقق مىشود.
(مسأله 376) كسى كه از حرام جنب شده مىتواند با آب گرم غسل كند اگر چه عرق مىكند و احتياط مستحب آنست كه با آب سرد غسل كند.
(مسأله 377) اگر در غسل به اندازه سر مويى از بدن نشسته بماند غسل باطل است ولى شستن مثل توى گوش و بيني و هر چه از باطن شمرده مىشود، واجب نيست.
(مسأله 378) جايى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن چنانچه قبلا از ظاهر بوده بايد بشويد و هم چنين است بنابر احتياط واجب اگر قبلا از ظاهر نبوده است.
(مسأله 379) اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن بقدرى گشاد بأشد كه داخل آن از ظاهر شمرده شود، بايد آن را شست. و اگر نه شستن آن لازم نيست.
(مسأله 380) چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است، بايد بر طرف كند و اگر پيش از آن كه يقين كند بر طرف شده غسل نمايد غسل أو باطل است.
(مسأله 381) اگر موقع غسل شك كند، چيزى كه مانع از رسيدن آب بأشد در بدن أو هست يا نه، چنانچه احتمال أو در نظر مردم بجا بأشد بايد بررسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست.
(مسأله 382) در غسل بايد موهاى كوتاهى را كه جزء بدن حساب مىشود بشويد بلكه احتياط واجب آن است كه موهاى بلند را هم بشويد.
(مسأله 383) تمام شرطهايى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، در صحيح بودن غسل هم شرط است، ولى در غسل لازم