(مسأله 1227) اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرائط آن را بجا آورده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
(مسأله 1228) اگر در نماز احتياط، تشهد يا يك سجده را فراموش كند و در جاى خود تداركش ممكن نباشد، احتياط واجب آنست كه بعد از سلام نماز آن را قضا نمايد.
(مسأله 1229) اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجده سهو بر أو واجب شود، بايد بنابر احتياط أول نماز احتياط را بجا آورد.
(مسأله 1230) گمان به ركعات نماز در غير دو ركعت أول حكم يقين را دارد. مثلا اگر نداند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت و گمان داشته بأشد كه دو ركعت خوانده نماز باطل است، ولى اگر در نماز چهار ركعتي گمان دارد كه چهار ركعت خوانده، نبايد نماز احتياط بخواند و اما نسبت با فعال، گمان حكم شك را دارد، پس اگر گمان دارد ركوع كرده در صورتي كه داخل سجده نشده است. بايد آن را بجا آورد و اگر گمان دارد حمد را نخوانده، چنانچه در سوره داخل شده بأشد اعتناء به گمان ننمايد و نمازش صحيح است هر چند احتياط مستحب در أين دو صورت أين است كه نمازش را دوباره بخواند.
(مسأله 1231) حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد، مثلا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون شك أو در نماز دو ركعتي است، نمازش باطل مىشود و هم چنين اگر گمان داشته بأشد كه دو ركعت يا يك ركعت است.
سجده سهو (مسأله 1232) براى پنج چيز بعد از سلام نماز، انسان بايد دو سجده سهو به دستوري كه بعدا گفته مىشود بجا آورد:
أول - آن كه تشهد را فراموش كند