(مسأله 1269) اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ بأشد اگر چه روزى كه مىرود، همان روز يا شب آن بر نگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1270) اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر بأشد، يا انسان نداند كه سفر أو هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر أو هشت فرسخ است يا نه، تحقيق كردن برايش لازم نيست، و بايد نمازش را تمام بخواند.
(مسأله 1271) اگر يك عادل يا شخص موثقى خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است در صورتي كه از قول أو اطمينان حاصل شود، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1272) كسى كه يقين دارد سفر أو هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتي بجا آورد، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 1273) كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنانچه در بين رآه بفهمد كه سفر أو هشت فرسخ بوده، اگر چه كمي از رآه باقي بأشد، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده و هنوز وقت باقي است بايد دوباره شكسته بجا آورد.
(مسأله 1274) اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است، چند مرتبه رفت و آمد كند، اگر چه روى هم هشت فرسخ شود بايد نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1275) اگر محلى دو رآه داشته بأشد، يك رآه آن كمتر از هشت فرسخ و رآه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر بأشد، چنانچه انسان از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود، بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود، بايد تمام بخواند.
(مسأله 1276) اگر شهر ديوار دارد، بايد ابتداى هشت فرسخ را از ديوار شهر حساب كند، و اگر ديوار ندارد، بايد از خانه‌هاى آخر شهر حساب نمايد.
شرط دوم - آن كه از أول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته بأشد، پس اگر