خواندن نماز احتياط، نماز را از سر بگيرد.
(مسأله 1198) وقتى يكى از شكهاى باطل براى انسان پيش آيد، و بداند كه اگر به حالت بعدى منتقل شود براى أو يقين پيدا مىشود جائز نيست با حالت شك نماز را ادامه دهد، مثلا اگر در حال ايستادن شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيشتر و بداند كه اگر به ركوع رود به يك طرف يقين پيدا مىكند جائز نيست با أين حال ركوع كند.
(مسأله 1199) اگر أول گمانش به يك طرف بيشتر بأشد، بعد دو طرف در نظر أو مساوى شود، بايد به دستور شك عمل نمايد. و اگر أول دو طرف در نظر أو مساوى بأشد و به طرفي كه وظيفه أو ست بنا بگذارد. بعد گمانش به طرف ديگر برود بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند.
(مسأله 1200) كسى كه نمىداند گمانش به يك طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر أو مساوى است بايد به دستور شك عمل كند.
(مسأله 1201) اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدى داشته، كه مثلا دو ركعت خوانده يا سه ركعت، و بنا را بر سه گذاشته، ولى نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده، يا هر دو طرف در نظر أو مساوى بوده، بنابر احتياط واجب بايد نماز احتياط را بخواند.
(مسأله 1202) اگر موقعى كه تشهد مىخواند، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه و در همان موقع يكى از شكهائى كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مىباشد، براى أو پيش آيد، مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحيح است.
(مسأله 1203) اگر پيش از آن كه مشغول تشهد شود، يا پيش از ايستادن شك كند كه يك يا دو سجده را بجا آورده يا نه، و در همان موقع يكى از شكهائى كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است، برايش پيش آيد نمازش باطل است.
(مسأله 1204) اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند، و يادش بيايد كه يك يا دو سجده از ركعت پيش را بجا نياورده نمازش باطل است