(مسأله 988) زن مىتواند حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند يا آهسته بخواند، ولى اگر نامحرم صدايش را بشنود. بهتر آنست كه آهسته بخواند.
(مسأله 989) اگر در جائى كه بايد نماز را بلند بخواند، عمدا آهسته بخواند يا در جائى كه بايد آهسته بخواند عمدا بلند بخواند بنابر احتياط، نمازش باطل است. ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله بأشد صحيح است و اگر در بين خواندن حمد يا سوره بفهمد اشتباه كرده بنابر احتياط لازم است مقداري را كه خوانده دوباره بخواند.
(مسأله 990) اگر كسى در خواندن حمد و سوره بيشتر از معمول صدايش را بلند كند، مثل آن كه آنها را با فرياد بخواند، نمازش باطل است.
(مسأله 991) انسان بايد نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند، و كسى كه به هيچ قسم نمىتواند صحيح آن را ياد بگيرد بنابر احتياط اگر براى أو حرجى نباشد نماز را به جماعت بخواند و اگر نه به همانگونه كه مىتواند نماز بخواند.
(مسأله 992) كسى كه حمد و سوره و چيزهاى ديگر نماز را به خوبى نمىداند و مىتواند ياد بگيرد چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد ياد بگيرد و اگر وقت تنگ است، در صورتي حرجى نباشد بنابر احتياط نماز را به جماعت بخواند.
(مسأله 993) مزد نگرفتن براى ياد دادن واجبات نماز بهتر است و مزد گرفتن براى ياد دادن مستحبات آن بدون اشكال جايز است.
(مسأله 994) اگر يكى از كلمات حمد يا سوره را نداند، يا عمدا آن را نگويد يا بجاى حرفى حرف ديگر بگويد، مثلا بجاى (ض) (ظ) بگويد يا جائى كه بايد بدون زير وزبر خوانده شود، زير وزبر بدهد يا تشديد را نگويد نماز أو باطل است.
(مسأله 995) اگر انسان كلمه أي را كه ياد گرفته صحيح بداند و در نماز همان طور بخواند، و بعد بفهمد غلط خوانده بنابر احتياط لازم است دوباره نماز را بخواند و اگر خارج وقت است قضا نمايد.
(مسأله 996) اگر زير وزبر كلمه أي را نداند، يا نداند مثلا كلمه أي به " س " است