الله كفايت مىكند، و مىتواند هر دو را بگويد و يا با آنها يا با هر كدام از آنها هر ذكر ديگرى كه مىخواهد بگويد.
(مسأله 1024) ذكر ركوع بايد دنبال هم و به عربي صحيح گفته شود و مستحب است آن را سه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه بيشتر بگويند.
(مسأله 1025) در ركوع بايد به مقدار ذكر واجب، بدن آرام بأشد و در ذكر مستحب هم آرام بودن بدن در صورتي كه قصد خصوصيت نمايد أحوط است.
(مسأله 1026) اگر موقعى كه ذكر واجب ركوع را مىگويد، بي اختيار بقدرى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود، لازم است كه بعد از آرام گرفتن بدن، دوباره ذكر را بگويد، ولى اگر كمي حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج نشود، يا انگشتان را حركت دهد ضرري ندارد.
(مسأله 1027) اگر پيش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گيرد عمدا ذكر ركوع را بگويد، نمازش باطل است.
(مسأله 1028) اگر پيش از تمام شدن ذكر واجب عمدا سر از ركوع بردارد نمازش باطل است، و اگر سهوا سر بر دارد، چنانچه پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده، بايد در حال آرامى بدن ذكر را بگويد، و اگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد يادش بيايد احتياط واجب آن است برگردد و ركوع را بجا آورد و نماز را تمام كند و سپس اعاده نمايد.
(مسأله 1029) اگر نتواند به مقدار ذكر در ركوع بماند، احتياط واجب آن است كه بقيه آن را در حال برخاستن بگويد.
(مسأله 1030) اگر به واسطه مرض و مانند آن در ركوع آرام نگيرد، نمازش صحيح است، ولى بايد پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، ذكر واجب را به نحوى كه گذشت بگويد.
(مسأله 1031) هر گاه نتواند به اندازه ركوع خم شود، بايد به چيزى تكيه دهد و ركوع كند، و اگر موقعى هم كه تكيه داده نتواند بطور معمول ركوع كند بنابر احتياط