نوشته بأشد و پيش از ديدن دفتر حواله بدهد و بعد دفتر را ببيند و به طلبكار مقدار طلبش را بگويد، حواله صحيح مىباشد.
(مسأله 2313) طلبكار مىتواند حواله را قبول نكند اگر چه كسى كه به أو حواله شده فقير نباشد و در پرداختن حواله هم كوتاهى ننمايد.
(مسأله 2314) اگر كسى كه به حواله دهنده بدهكار نيست حواله را قبول كند، پيش از پرداختن حواله نمىتواند مقدار حواله را از حواله دهنده بگيرد، و اگر طلبكار طلب خود را به مقدار كمتر صلح كند كسى كه حواله را قبول كرده فقط مقداري را كه پرداخت كرده مىتواند از حواله دهنده مطالبه نمايد.
(مسأله 2315) بعد از آن كه حواله انجام گرفت حواله دهنده و كسى كه به أو حواله شده نمىتوانند حواله را به هم بزنند و هر گاه كسى كه به أو حواله شده در موقع حواله فقير نباشد اگر چه بعدا فقير شود طلبكار نمىتواند حواله را به هم بزند و هم چنين است اگر موقع حواله فقير بأشد و طلبكار بداند كه فقير است، ولى اگر نداند كه فقير است، و بعد بفهمد اگر چه در آن وقت متمكن شده بأشد طلبكار مىتواند حواله را به هم بزند و طلب خود را از حواله دهنده بگيرد.
(مسأله 2316) اگر بدهكار و طلبكار و كسى كه به أو حواله شده در فرضى كه قبول أو در صحت حواله معتبر است، يا يكى از آنان براى خود حق به هم زدن حواله را قرار دهند، مطابق قرارى كه گذاشته اند مىتوانند حواله را به هم بزنند.
(مسأله 2317) اگر حواله دهنده خودش طلب طلبكار را بدهد، چنانچه به خواهش كسى كه به أو حواله شده و مديون حواله دهنده بوده است بأشد، مىتواند چيزى را كه داده از أو بگيرد، و اگر بدون خواهش أو داده، يا أين كه أو مديون حواله دهنده نبوده نمىتواند چيزى را كه داده از أو مطالبه نمايد.