پس بگيرد، و كسى هم كه امانت را قبول مىكند هر وقت بخواهد مىتواند آن را به صاحبش بر گرداند.
(مسأله 2349) اگر انسان از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند، يا به آنان خبر دهد كه به نگهدارى حاضر نيست. و اگر بدون عذر مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد چنانچه مال تلف شود بايد عوض آن را بدهد.
(مسأله 2350) كسى كه امانت را قبول مىكند اگر براى آن جاى مناسبى ندارد بايد جاى مناسب تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه مردم نگويند در نگهدارى آن كوتاهى نموده است و اگر در جائى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود بايد عوض آن را بدهد.
(مسأله 2351) كسى كه امانت را قبول مىكند اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تعدى يعنى زيادة روى هم ننمايد، و اتفاقا آن مال تلف شود ضامن نيست، ولى اگر آن را در جائى بگذارد كه مأمون از آن نباشد كه ظالمي بفهمد و آن را ببرد چنانچه تلف شود بايد عوض آن را به صاحبش بدهد.
(مسأله 2352) اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جائى را معين كند و به كسى كه امانت را قبول كرده بگويد كه بايد مال را در اينجا حفظ كنى، و اگر احتمال هم بدهى كه از بين برود نبايد آن را به جاى ديگر ببرى، نمىتواند آن را به جاى ديگر ببرد و اگر به جاى ديگر ببرد و تلف شود ضامن است.
(مسأله 2353) اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جائى را معين كند، و كسى كه امانت را قبول كرده بداند آن محل در نظر صاحب مال خصوصيتى نداشته، بلكه يكى از موارد حفظ آن بوده، مىتواند آن را به جاى ديگرى كه مال در آنجا محفوظ تر يا مثل محل أولى است ببرد، و چنانچه مال در آنجا تلف شود ضامن نيست.
(مسأله 2354) اگر صاحب مال ديوانه شود، كسى كه امانت را قبول كرده بايد فورا امانت را به ولى أو برساند و يا به ولى أو خبر دهد، و اگر بدون عذر شرعي مال را به ولى