دهد.
(مسأله 810) كسى كه يك لباس دارد، اگر بدن و لباسش نجس شود، و به اندازه آب كشيدن يكى از آنها آب داشته بأشد، احتياط آن است كه بدن را آب كشيده و آنگاه به دستوري كه در مسألة قبل گفته شده نماز بخواند، در صورتي كه نجاست يكى از آنها بيشتر بأشد بنابر احتياط آن را آب بكشد.
(مسأله 811) كسى كه دو لباس دارد، اگر بداند يكى از آنها نجس است و نداند كدام يك آنها است، چنانچه وقت دارد، بايد با هر دو لباس نماز بخواند، مثلا اگر مىخواهد نماز ظهر و عصر بخواند، بايد با هر كدام يك نماز ظهر و يك نماز عصر بخواند، ولى اگر وقت تنگ است، با هر كدام نماز بخواند كافى است و احتياط مستحب آن است كه در ديگرى نيز قضا نمايد.
(مسأله 812) (شرط دوم) لباس نمازگزار بايد مباح بأشد، و كسى كه مىداند پوشيدن لباس غصبى حرام است، يا أين كه حكم مسأله را نداند، اگر عمدا در آن لباس نماز بخواند، باطل است.
(مسأله 813) كسى كه مىداند پوشيدن لباس غصبى حرام است هر چند نداند كه نماز را باطل مىكند، اگر عمدا با لباس غصبى نماز بخواند نمازش باطل است.
(مسأله 814) اگر يقين داشته بأشد كه لباس أو غصبى نيست يا فراموش كند كه لباس أو غصبى است در صورتي كه خود غاصب نباشد و با آن لباس نماز بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 815) اگر نداند يا فراموش كند كه لباس أو غصبى است، و در بين نماز بفهمد، چنانچه چيز ديگرى عورت أو را پوشانده است و مىتواند فورا يا بدون أين كه موالات (يعنى پى در پى بودن نماز) به هم بخورد، لباس غصبى را بيرون آورد بايد آن را بيرون آورد، و اگر چيز ديگرى عورت أو را نپوشانده، يا نمىتواند لباس غصبى را فورا بيرون آورد، يا اگر، بيرون آوردن پى در پى بودن نماز را به هم مىزند، در صورتي كه به مقدار يك ركعت هم وقت داشته بأشد، بايد نماز را بشكند، و با لباس غير غصبى نماز