نجس بوده، در صورتي كه آب كشيدن بدن نماز را به هم نمىزند بدن را آب بكشد و اگر نماز را به هم مىزند بايد بنابر احتياط با همان حال نماز را تمام كند، و بعد قضاء نمايد.
(مسأله 804) كسى كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده، نماز أو صحيح است.
(مسأله 805) اگر لباس را آب بكشد و يقين كند كه پاك شده است و با آن نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد پاك نشده، نمازش صحيح است.
(مسأله 806) اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاى نجس نيست، مثلا يقين كند كه خون پشه است، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهائى بوده كه نمىشود با آن نماز خواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 807) اگر يقين كند خونى كه در بدن يا لباس أو است خون نجسى است كه نماز با آن صحيح است، مثلا يقين كند خون زخم و دمل است چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است، نمازش صحيح است.
(مسأله 808) اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد، و در حال فراموشى نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد نمازش صحيح است، ولى اگر بدنش با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون أين كه خود را آب بكشد، غسل كند و نماز بخواند، غسل و نمازش باطل است، مگر أين كه طورى بأشد كه به غسل نمودن، بدن نيز پاك شود، و نيز اگر جائى از أعضاء وضو با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و پيش از آن كه آنجا را آب بكشد، وضو بگيرد و نماز بخواند، وضو و نمازش باطل مىباشد، مگر أين كه طورى بأشد كه به وضو گرفتن أعضاء وضو نيز پاك شود.
(مسأله 809) كسى كه غير از لباس نجس، لباس ديگرى ندارد، اگر بواسطة سرما و مانند آن نمىتواند لباس خود را بيرون آورد بايد با لباس نجس نماز بخواند، و نمازش صحيح است و اگر بتواند لباس را بيرون آورد احتياط واجب آنست كه هم با آن لباس نماز بخواند و هم نماز را برهنه به دستوري كه براى برهنگان گفته شد انجام