آورد و بنابر احتياط استحبابي سجده سهو را نيز رو به قبله بجا آورد.
(مسأله 778) نماز مستحبى را مىشود در حال رآه رفتن و سواري خواند و اگر انسان در أين دو حال نماز مستحبى بخواند، لازم نيست رو به قبله بأشد.
(مسأله 779) كسى كه مىخواهد نماز بخواند، بايد براى پيدا كردن قبله كوشش نمايد، تا يقين يا چيزى كه در حكم يقين است پيدا كند كه قبله كدام طرف است و اگر نتواند بايد به شهادت دو نفر عادل و يا به گفته كسى كه از حرف أو اطمينان حاصل مىشود يا به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان پيدا مىشود عمل نمايد و اگر أين هم ممكن نباشد به گمانى كه از راههاى ديگر پيدا مىشود عمل نمايد، حتى اگر از گفته فاسق يا كافرى كه به واسطه قواعد علمي قبله را مىشناسد گمان به قبله پيدا كند كافيست.
(مسأله 780) كسى كه گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قويترى پيدا كند نمىتواند به گمان خود عمل نمايد، مثلا اگر ميهمان از گفته صاحب خانه گمان به قبله پيدا كند، ولى بتواند از رآه ديگر گمان قويترى پيدا كند، نبايد به حرف أو عمل نمايد.
(مسأله 781) اگر براى پيدا كردن قبله وسيله أي ندارد، يا با أين كه كوشش كرده، گمانش به طرفي نمىرود، نماز خواندن به يك طرف كافى است، و احتياط مستحب آنست كه چنانچه وقت نماز وسعت دارد چهار نماز به چهار طرف بخواند.
(مسأله 782) اگر يقين يا گمان كند كه قبله در يكى از دو طرف است بايد به هر دو طرف نماز بخواند.
(مسأله 783) كسى كه بخواهد به چند طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند كه مثل نماز ظهر و عصر بايد يكى بعد از ديگرى خوانده شود، احتياط مستحب آنست كه نماز أول را به آن چند طرف بخواند بعد نماز دوم را شروع كند.
(مسأله 784) كسى كه يقين به قبله ندارد، اگر بخواهد غير از نماز كارى كند كه بايد رو به قبله انجام داد، مثلا بخواهد سر حيواني را ببرد، بايد به گمان عمل نمايد، و اگر گمان ممكن نيست به هر طرف كه انجام دهد صحيح است.