شرط پنجم: آن كه ظرف آب وضو بنابر احتياط واجب طلا و نقره نباشد.
و تفصيل أين دو شرط در مسأله بعدى ذكر مىشود.
(مسأله 276) اگر آب وضو در ظرف غصبى يا در ظرف طلا يا نقره است و غير از آن آب ديگرى ندارد، وضوى با آن باطل است ولى اگر آب ديگرى دارد كه در ظرف غصبى يا در ظرف طلا يا نقره نباشد چنانچه معصيت كند و با يكى از آنها وضو بگيرد وضوى أو صحيح مىباشد.
(مسأله 277) حوضي كه مثلا يك آجر يا يك سنگ آن غصبى است، در صورتي كه برداشتن آب در عرف تصرف در آن آجر يا سنگ نباشد اشكالى ندارد و در صورتي كه تصرف بأشد برداشتن آب حرام ولى وضو صحيح است.
(مسأله 278) اگر در صحن يكى از امامان يا امامزادگان كه سابقا قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كرده اند. وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشكال ندارد.
شرط ششم: آن كه أعضاء وضو موقع شستن و مسح كردن پاك بأشد.
(مسأله 279) اگر پيش از تمام شدن وضو جايى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، وضو صحيح است.
(مسأله 280) اگر غير از أعضاء وضو جايى از بدن نجس بأشد وضو صحيح است. ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده بأشد احتياط مستحب آنست كه أول آن را تطهير كند و بعد وضو بگيرد.
(مسأله 281) اگر يكى از أعضاء وضو نجس بأشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه، چنانچه در موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آنجا نبوده وضو باطل است، و اگر مىداند ملتفت بوده يا شك دارد كه ملتفت بوده يا نه وضو صحيح است، و در هر صورت جايى را كه نجس بوده بايد آب بكشد.
(مسأله 282) اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمىآيد، و آب براى آن ضرر ندارد، بايد بعد از شستن اجزاء صحيحه آن عضو با رعايت