(مسأله 1357) مسافري كه مىداند بايد نماز را شكسته بخواند اگر به گمان أين كه سفر أو كمتر از هشت فرسخ است تمام بخواند، وقتى كه بفهمد سفرش هشت فرسخ بوده، نمازى را كه تمام خوانده بنابر احتياط واجب بايد دوباره شكسته بخواند و اگر بعد از أين كه وقت گذشته بفهمد قضا لازم نيست.
(مسأله 1358) اگر فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند چنانچه در وقت يادش بيايد بنابر احتياط واجب بايد شكسته بجا آورد و اگر بعد از وقت يادش بيايد قضاى آن نماز بر أو واجب نيست.
(مسأله 1359) كسى كه بايد نماز را تمام بخواند، اگر شكسته بجا آورد در هر صورت نمازش باطل است. ولى مسافري كه قصد ماندن ده روز در جائى داشته بأشد، و به جهت ندانستن حكم مسأله نماز را شكسته بخواند بنابر احتياط نماز را اعاده نمايد.
(مسأله 1360) اگر مشغول نماز چهار ركعتي شود و در بين نماز يادش بيايد كه مسافر است، يا ملتفت شود كه سفر أو هشت فرسخ است، چنانچه مشغول ركعت سوم نشده، بايد نماز را دو ركعتي تمام كند و اگر مشغول ركعت سوم شده است چنانچه به ركوع ركعت سوم نرفته، بنابر احتياط نماز را دو ركعتي تمام كند، و بعدا نماز را اعاده نمايد و اگر به ركوع ركعت سوم رفته نمازش باطل است و در صورتي كه به مقدار خواندن يك ركعت هم وقت داشته بأشد بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1361) اگر مسافر بعضي از خصوصيات نماز مسافر را نداند مثلا نداند كه اگر چهار فرسخ برود و چهار فرسخ بر گردد بايد شكسته بخواند، چنانچه به نيت نماز چهار ركعتي مشغول نماز شود، به دستوري كه در مسألة قبل گفته شد عمل نمايد.
(مسأله 1362) مسافري كه بايد نماز را تمام بخواند اگر به واسطه ندانستن مسأله به نيت نماز دو ركعتي مشغول نماز شود و در بين نماز مسأله را بفهمد، بايد نماز را چهار ركعتي تمام كند و احتياط مستحب آنست كه بعد از تمام شدن نماز دوباره آن نماز را چهار ركعتي بخواند.
(مسأله 1363) مسافري كه نماز نخوانده، اگر پيش از گذشتن وقت نماز به وطنش