(مسأله 921) اگر در شرط سوم از شرطهائى كه در مساله پيش گفته شد شك كند، يعنى شك كند كه نماز جماعت صحيح بوده يا نه، اذان و اقامه از أو ساقط است.
ولى اگر در يكى از پنج شرط ديگر شك كند مستحب است اذان و اقامه بگويد.
(مسأله 922) كسى كه اذان و اقامه ديگرى را بشنود مستحب است هر قسمتى را كه مىشنود آهسته بگويد.
(مسأله 923) كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده بأشد، چه با أو گفته بأشد يا نه، در صورتي كه بين آن اذان و اقامه و نمازى كه مىخواهد بخواند زياد فاصله نشده بأشد، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد.
(مسأله 924) اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد، ولى در نماز جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگويد كافيست.
(مسأله 925) اقامه بايد بعد از اذان گفته شود، و نيز در اقامه معتبر است كه در حال ايستادن و رو به قبله و در حال آرامش بدن، و طهارت از حدث " با وضو يا غسل يا تيمم " بأشد.
(مسأله 926) اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلا حي على الفلاح را پيش از حي على الصلاة بگويد، بايد از جائى كه ترتيب به هم خورده دوباره بگويد.
(مسأله 927) بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد، و اگر بين آنها بقدرى فاصله دهد، كه اذان را كه گفته اذان أين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان را بگويد. و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز بقدرى فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز اذان و اقامه بگويد.
(مسأله 928) اذان و اقامه بايد به عربي صحيح گفته شود، پس اگر به عربي غلط بگويد يا به جاى حرفى حرف ديگر بگويد، يا مثلا ترجمه آن را به فارسي بگويد صحيح نيست.
(مسأله 929) اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمدا