است، مگر أين كه محدث به حدث ديگرى گردد.
(مسأله 313) كسى كه بول يا غائط پى در پى از أو خارج مىشود بنابر احتياط لازم بايد بعد از وضو فورا نماز بخواند.
(مسأله 314) كسى كه بول يا غائط پى در پى از أو خارج مىشود بعد از وضو گرفتن بنابر احتياط واجب نمىتواند نوشته قرآن را مس نمايد، حتى اگر در حال نماز بأشد.
(مسأله 315) كسى كه بول أو قطره قطره مىريزد، بايد براى نماز بوسيله كيسه أي كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مىكند، خود را حفظ نمايد و بنابر احتياط واجب براى هر دو نماز يعنى ظهر و عصر و يا مغرب و عشاء كيسه را عوض نمايد و نيز كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن غائط خود داري كند، چنانچه ممكن بأشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد.
(مسأله 316) كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، در صورتي كه ممكن بأشد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد چنانچه وقت نماز داخل شده بأشد بايد جلوگيرى نمايد، اگر چه خرج داشته بأشد، بلكه بعد از داخل شدن وقت نماز واجب اگر مرض أو به آسانى معالجه شود بايد خود را معالجه نمايد.
(مسأله 317) كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، بعد از آن كه مرض أو خوب شد، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد. ولى اگر در بين وقت نماز مرض أو خوب شود، بنابر احتياط نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
(مسأله 318) اگر كسى مرضى دارد كه نمىتواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفه كساني كه نمىتوانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كنند عمل نمايد.