برسانند بايد مطابق گفته أو عمل نمايند.
(مسأله 2725) اگر در مرضى كه به آن مرض مىميرد بگويد مقداري به كسى بدهكار است چنانچه متهم بأشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است بايد مقداري را كه معين كرده از ثلث أو بدهند، و اگر متهم نباشد اقرار أو نافذ است و بايد از أصل مالش بدهند.
(مسأله 2726) كسى كه انسان وصيت مىكند كه چيزى به أو بدهند لازم نيست در حال وصيت وجود داشته بأشد، پس اگر وصيت كند به بچه أي كه ممكن است فلان زن حامله شود چيزى بدهند، اگر آن بچه پس از مرگ موصى موجود بأشد لازم است آن چيز را به أو بدهند و اگر موجود نباشد در مصرف ديگرى كه به نظر موصى نزديكتر به مورد وصيت بأشد صرف مىكنند، ولى اگر وصيت كند كه چيزى از مال أو بعد از مرگش مال كسى بأشد، پس اگر آن شخص وقت مرگ موصى موجود بأشد وصيت صحيح و الا باطل است، و آنچه را كه براى أو وصيت كرده ورثه ميان خودشان قسمت مىكنند.
(مسأله 2727) اگر انسان بفهمد كسى أو را وصى كرده، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت أو حاضر نيست لازم نيست بعد از مردن أو به وصيت عمل كند. ولى اگر پيش از مردن أو نفهمد كه أو را وصى كرده يا بفهمد و به أو اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت حاضر نيست در صورتي كه مشقت نداشته بأشد بايد وصيت أو را انجام دهد، و نيز اگر وصى پيش از مرگ موصى موقعى ملتفت شود كه موصى بواسطة شدت مرض يا مانع ديگر نتواند به ديگرى وصيت كند بنابر احتياط بايد وصيت را قبول نمايد.
(مسأله 2728) اگر كسى كه وصيت كرده بميرد وصى نمىتواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود از كار كناره گيرى نمايد، ولى اگر بداند مقصود ميت أين نبوده كه وصى آن كار را انجام دهد بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده مىتواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد.
(مسأله 2729) اگر كسى دو نفر را با هم وصى كند چنانچه يكى از آن دو بميرد يا