(مسأله 240) درازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى جايى كه موى سر بيرون مىآيد تا آخر چانه شست، و پهناى آن به مقداري كه بين انگشت وسط و شست قرار مىگيرد بايد شسته شود، و اگر مختصرى از أين مقدار را نشويند وضو باطل است، و براى آن كه انسان يقين كند أين مقدار كاملا شسته شده بايد كمي أطراف آن را هم بشويد.
(مسأله 241) اگر صورت يا دست كسى كوچكتر يا بزرگتر از متعارف مردم بأشد، بايد ملاحظه كند كه مردمان متعارف تا كجاى صورت خود را مىشويند، أو هم تا همانجا بشويد. و نيز اگر در پيشانى أو مو روييده يا جلوى سرش مو ندارد بايد به اندازه معمول پيشانى را بشويد.
(مسأله 242) اگر احتمال دهد چرك يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه‌هاى چشم و لب أو هست كه نمىگذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال أو در نظر مردم بجا بأشد بايد، پيش از وضو بررسى كند كه اگر هست بر طرف نمايد.
(مسأله 243) اگر پوست صورت از لأي مو پيدا بأشد بايد آب را به پوست برساند، و اگر پيدا نباشد شستن مو كافى است، و رساندن آب به زير آن لازم نيست.
(مسأله 244) اگر شك كند پوست صورت از لأي مو پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند.
(مسأله 245) شستن داخل بيني و مقداري از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمىشود واجب نيست، ولى براى آن كه يقين كند از جاهايى كه بايد شسته شود چيزى باقي نمانده، واجب است مقداري از آنها را هم بشويد و كسى كه نمىدانسته بايد أين مقدار را بشويد، اگر نداند در وضوهايى كه گرفته أين مقدار را شسته يا نه نمازى را كه با آن وضو خوانده و وقتش باقي است با وضوى جديد اعاده نمايد و قضاى نمازهايى كه وقتش گذشته واجب نيست (مسأله 246) بايد صورت و دستها را از بالا به پائين شست و اگر از پائين به بالا بشويد وضو باطل است.