از لباس بر طرف كنند و لباس را آب بكشند و رنگ خون در آن بماند پاك مىباشد، اما چنانچه به واسطه بو يا رنگ يقين كنند يا احتمال دهند كه ذره أي نجاست در آن چيز مانده نجس است.
(مسأله 171) اگر نجاست بدن را در آب جارى بر طرف كنند بدن با بيرون آمدن از آب پاك مىشود و دو مرتبه در آب رفتن لازم نيست. ولى در آب قليل دو مرتبه شستن لازم است و بنابر احتياط واجب در كر نيز دوبار شستن لازم است.
(مسأله 172) غذاى نجسى كه لأي دندانها مانده، اگر آب در دهان بگردانند و به تمام غذاى نجس برسد ظاهر آن پاك مىشود.
(مسأله 173) اگر موى سر و صورت را با آب قليل آب بكشند احتياط لازم آن است كه فشار دهند تا غساله آن جدا شود.
(مسأله 174) اگر جائى از بدن يا لباس را با آب قليل آب بكشند، أطراف آنجا كه متصل به آنست و معمولا موقع آب كشيدن آب به آنها سرايت مىكند، با پاك شدن جاى نجس پاك مىشود. به أين معنى كه آب كشيدن أطراف مستقلا لازم نيست بلكه أطراف و محل نجس به آب كشيدن با هم پاك مىشوند، و هم چنين است اگر چيز پاكى را پهلوى چيز نجس بگذارند و روى هر دو آب بريزند.
(مسأله 175) گوشت و دنبه أي كه نجس شده و معلوم نيست كه نجاست به باطن آنها نفوذ كرده بأشد مثل چيزهاى ديگر آب كشيده مىشود. و هم چنين است اگر بدن يا لباس، چربى كمي داشته بأشد كه از رسيدن آب به آنها جلو گيرى نكند.
(مسأله 176) اگر ظرف يا بدن نجس بأشد، و بعد بطورى چرب شود كه جلوگيرى از رسيدن آب به آنها كند، چنانچه بخواهند ظرف و بدن را آب بكشند بايد چربى را بر طرف كنند تا آب به آنها برسد (مسأله 177) آب شيرى كه متصل به كر است حكم كر را دارد.
(مسأله 178) اگر چيزى را آب بكشد و يقين كند پاك شده و بعد شك كند كه