(2414) گفته شد أو را عقد كند و بچه أي از آنان پيدا شود در صورتي كه ندانند از نطفه حلال است يا حرام آن بچه حلال زاده است.
(مسأله 2471) اگر مرد نداند كه زن در عده است و با أو ازدواج كند چنانچه زن هم نداند و بچه أي از آنان به دنيا آيد حلال زاده است، و شرعا فرزند هر دو مىباشد. ولى اگر زن مىدانسته كه در عده است و تزويج در عده جايز نيست شرعا بچه فرزند پدر است و در هر دو صورت عقد آنان باطل است و به يكديگر حرام مىباشند.
(مسأله 2472) اگر زن بگويد يائسه أم نبايد حرف أو را قبول كرد ولى اگر بگويد شوهر ندارم حرف أو قبول مىشود.
(مسأله 2473) اگر بعد از آن كه انسان با زنى كه گفت شوهر ندارم ازدواج كرد و بعدا كسى بگويد آن زن شوهر داشته چنانچه شرعا ثابت نشود كه زن شوهر داشته نبايد حرف آن شخص را قبول كرد.
(مسأله 2474) تا دو سال پسر يا دختر تمام نشده پدر نمىتواند أو را از مادرش جدا كند. و أحوط و أولى آنست كه دختر را تا هفت سال از مادرش جدا نكند.
(مسأله 2475) مستحب است در شوهر دادن دخترى كه بالغه است يعنى مكلف شده عجله كنند از حضرت صادق (عليه السلام) روايت شده كه يكى از سعادتهاى مرد آنست كه دخترش در خانه أو حيض نبيند.
(مسأله 2476) اگر زن مهر خود را به شوهر صلح كند كه زن ديگر نگيرد واجب است كه زن مهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگر ازدواج نكند.
(مسأله 2477) كسى كه از زنا به دنيا آمده اگر زن بگيرد و بچه أي پيدا كند آن بچه حلال زاده است.
(مسأله 2478) هر گاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض زن با أو نزديكى كند معصيت كرده، ولى اگر بچه أي از آنان به دنيا آيد حلال زاده است.
(مسأله 2479) زنى كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده اگر بعد از عده وفات كه مقدار آن در احكام طلاق گفته خواهد شد، شوهر كند و شوهر أول از سفر بر گردد، بايد