محصول كمك نكند زكات آن يك دهم است و اگر با دلو و مانند آن آبيارى شود و به آب نهر و باران محتاج نباشد ولى با آب نهر و باران هم آبيارى شود و آنها به زياد شدن محصول كمك نكنند زكات آن يك بيستم است.
(مسأله 1874) اگر زراعتى را با دلو و مانند آن آبيارى كنند و در زمينى كه پهلوى آنست زراعتى كنند كه از رطوبت آن زمين استفاده نمايد و محتاج به آبيارى نشود زكات زراعتى كه با دلو آبيارى شده يك بيستم و زكات زراعتى كه پهلوى آن است يك دهم مىباشد.
(مسأله 1875) مخارجى را كه براى گندم و جو و خرما و انگور كرده است بنابر احتياط واجب نمىتواند از حاصل كسر نموده و ملاحظه نصاب نمايد. پس چنانچه يكى از آنها پيش از ملاحظه مخارج به " 288 " من " 45 " مثقال كم برسد بايد زكات آن را بدهد.
(مسأله 1876) بذرى را كه به مصرف زراعت رسانده چه از خودش بأشد يا خريده بأشد بنابر احتياط واجب نمىتواند از حاصل كسر كند و سپس ملاحظه نصاب بنمايد، بلكه نصاب را نسبت به مجموع حاصل بايد ملاحظه نمايد.
(مسأله 1877) آنچه كه دولت از عين مال مىگيرد زكات آن واجب نيست مثلا اگر حاصل زراعت " 850 " كيلو گرم بأشد و دولت " 50 " كيلو گرم را بعنوان ماليات بگيرد فقط زكات در " 800 " كيلو واجب مىشود.
(مسأله 1878) مصارفى كه انسان پيش از تعلق زكات يا بعد از آن نموده بنابر احتياط واجب نمىتواند از حاصل كسر نموده و فقط زكات بقيه را بدهد.
(مسأله 1879) واجب نيست صبر نمايد تا جو و گندم به حد خرمن برسد و انگور و خرما خشك گردد و آنگاه زكات را بدهد بلكه همين كه زكات واجب شد جائز است مقدار زكات را قيمت نموده و به عنوان زكات قيمت آن را بدهد.
(مسأله 1880) بعد از آن كه زكات تعلق گرفت مىتواند عين زراعت يا خرما و انگور را پيش از درو كردن يا چيدن به مستحق يا حاكم شرع يا وكيل حاكم شرع مشاعا