نمايد.
(مسأله 1776) آذوقه أي كه براى مصرف سالش از منافع كسبش خريده اگر در آخر سال زياد بيايد بايد خمس آن را بدهد و چنانچه بخواهد قيمت آن را بدهد در صورتي كه قيمتش از وقتى كه خريده زياد شده بأشد بايد قيمت آخر سال را حساب كند.
(مسأله 1777) اگر از منفعت كسب پيش از دادن خمس اثاثيه أي براى منزل بخرد هر وقت احتياجش از آن بر طرف شد احتياط مستحب آنست كه خمس آن را بدهد.
و هم چنين است زيور آلات زنانه در صورتي كه وقت زينت كردن زن با آنها گذشته بأشد.
(مسأله 1778) اگر در يك سال منفعتى نبرد نمىتواند مخارج آن سال را از منفعتى كه در سال بعد مىبرد كسر نمايد.
(مسأله 1779) كسى كه براى خود سال معين كرده اگر در أول سال منفعتى نبرد و از سرمايه خرج كند و پيش از تمام شدن سال منفعتى به دستش آيد، مىتواند مقداري را كه از سرمايه برداشته از منافع كسر كند.
(مسأله 1780) اگر مقداري از سرمايه در تجارت و مانند آن از بين برود، مىتواند مقداري را كه از سرمايه كم شده از منافع قبل از تلف آن مقدار، كسر نمايد.
(مسأله 1781) اگر غير از سرمايه چيز ديگرى از مالهاى أو از بين برود تهيه كردن آن از منفعتى كه به دستش مىآيد محل اشكال است. ولى اگر در همان سال به آن چيز احتياج داشته بأشد مىتواند در بين سال از منافع كسب آن را تهيه نمايد.
(مسأله 1782) اگر در تمام سال منفعتى نبرد و براى مخارج خود قرض كند نمىتواند از منافع سالهاى بعد مقدار قرض خود را كسر نمايد. بلكه اگر در أول سال براى مخارج خود قرض كند و پيش از تمام شدن سال منفعتى ببرد ظاهر أين است كه نمىتواند مقدار قرض خود را از آن منفعت كسر نمايد مگر أين كه قرض بعد از منفعت كردن بأشد. البتة در هر دو صورت مىتواند قرض خود را از أرباح اثناء سال أداء نمايد