(مسأله 1164) اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آن را انجام داده يا نه، مثلا شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد نشده، بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد، و اگر بكارى كه بايد بعد از آن انجام دهد مشغول شده، مثلا در حال خواندن سوره شك كند حمد خوانده يا نه به شك خود اعتنا نكند.
(مسأله 1165) اگر در بين خواندن آية شك كند كه آية پيش را خوانده يا نه، يا وقتى كه آخر آية را مىخواند شك كند كه أول آن را خوانده يا نه، اعتناء نكردن به شك محل اشكال است.
(مسأله 1166) اگر بعد از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاى واجب آن مانند ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.
(مسأله 1167) اگر در حالي كه به سجده مىرود شك كند كه ركوع كرده يا نه، لازم است بر گشته و بايستد و ركوع را بجا آورد، و اگر شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
(مسأله 1168) اگر در حال بر خاستن شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد بر گردد و بجا آورد.
(مسأله 1169) كسى كه نشسته يا خوابيده نماز مىخواند، اگر موقعى كه حمد يا تسبيحات مىخواند، شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند و اگر پيش از آن كه مشغول حمد يا تسبيحات شود، شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد بجا آورد.
(مسأله 1170) اگر شك كند كه يكى از ركنهاى نماز را بجا آورده يا نه چنانچه مشغول كارى كه بعد از آنست نشده بايد آن را بجا آورد، مثلا اگر پيش از خواندن تشهد شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه بايد بجا آورد، و چنانچه بعد يادش بيايد كه آن ركن را بجا آورده، چون ركن زياد شده بنابر احتياط نمازش باطل است.
(مسأله 1171) اگر شك كند عملي را كه ركن نيست بجا آورده يا نه چنانچه