و تيمم براى آنها لازم نيست مانند نماز ميت مانعى ندارد. دوم: تمام چيزهايى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد. سوم: جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آنست كه مقدار كمتر از ختنه گاه را هم داخل نكند و اما وطى زن در دبر چه حايض بأشد چه نباشد جايز است ولى احتياط در ترك آن است.
(مسأله 455) جماع كردن در روزهايى هم كه حيض زن قطعي نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است، پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مىبيند و بايد به دستوري كه بعدا گفته مىشود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمىتواند در آن روزها با أو نزديكى نمايد.
(مسأله 456) اگر مرد با زن خود در حال حيض از قبل نزديكى كند لازم است استغفار كند، و احتياط مستحب آنست كه كفاره بدهد و كفاره آن بعدا بيان مىشود.
(مسأله 457) غير از نزديكى كردن با زن حايض، ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.
(مسأله 458) كفاره نزديكى در حال حيض در قسمت أول آن هيجده نخود طلاى سكه دارد و در قسمت دوم نه نخود، و در قسمت سوم چهار نخود و نيم است، مثلا زنى كه شش روز خون حيض مىبيند، اگر شوهرش در شب يا روز أول و دوم با أو جماع كند هيجده نخود طلا و در شب يا روز سوم و چهارم نه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.
(مسأله 459) اگر طلاى سكه دار ممكن نباشد، قيمت آن را بدهد و اگر قيمت طلا در وقتى كه جماع كرده با وقتى كه مىخواهد به فقير بدهد فرق كرده بأشد، قيمت وقتى را كه مىخواهد به فقير بدهد حساب كند.
(مسأله 460) اگر كسى هم در قسمت أول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض با زن خود جماع كند، هر سه كفاره را كه روى هم سى و يك نخود و نيم مىشود بدهد.