مىخورد و هم چنين است اگر عمل كردن به نذر يا قسم يا عهد به قدرى مشقت پيدا كند كه نشود آن را تحمل كرد.
(مسأله 2686) اگر پدر از قسم خوردن فرزند جلوگيرى كند يا شوهر از قسم خوردن زن جلوگيرى نمايد قسم آنان صحيح نيست.
(مسأله 2687) اگر فرزند بدون اجازه پدر و زن بدون اجازه شوهر قسم بخورد، پدر و شوهر مىتوانند قسم آنان را به هم بزنند، بلكه ظاهر آن است كه قسم آنها بدون اجازه پدر يا شوهر منعقد نمىشود و هم چنين است حكم كنيز و بنده نسبت به مولايشان.
(مسأله 2688) اگر انسان از روى فراموشى يا ناچارى يا غفلت به قسم عمل نكند كفاره بر أو واجب نيست، و هم چنين است اگر مجبورش كنند كه به قسم عمل ننمايد، و قسمي كه آدم وسواسى مىخورد مثل أين كه مىگويد والله الان مشغول نماز مىشوم و به واسطه وسواس مشغول نمىشود، اگر وسواس أو طورى بأشد كه بي اختيار به قسم عمل نكند كفاره ندارد.
(مسأله 2689) شخصي كه قسم مىخورد كه حرف من راست است چنانچه حرف أو راست بأشد قسم خوردن أو مكروه است، و اگر دروغ بأشد حرام و از گناهان بزرگ مىباشد، ولى اگر براى أين كه خودش يا مسلمان ديگرى را از شر ظالمي نجات دهد قسم دروغ بخورد اشكال ندارد، بلكه گاهى واجب مىشود اما اگر بتواند توريه كند يعنى موقع قسم خوردن طورى نيت كند كه دروغ نشود بهتر أين است كه توريه نمايد، مثلا اگر ظالمي بخواهد كسى را اذيت كند و از انسان بپرسد كه أو را ديده أي و انسان يك ساعت قبل أو را ديده بأشد بگويد أو را نديده أم و قصد كند كه از پنج دقيقه پيش نديده أم.