و در مسجد يا جاى ديگرى كه محل اجتماع مردم است بگذارد و آن چيز از بين برود يا ديگرى آن را بردارد كسى كه آن را پيدا كرده ضامن است.
(مسأله 2593) هر گاه چيزى را پيدا كند كه اگر بماند فاسد مىشود بنابر احتياط بايد با اجازه حاكم شرع يا وكيل أو قيمت آن را معين كند و بفروشد و پولش را نگهدارد، و بنابر احتياط اعلان از أو ساقط نمىشود و اگر صاحب آن پيدا نشد به آنچه كه در مسأله (2582) گفته شد عمل نمايد.
(مسأله 2594) اگر چيزى را كه پيدا كرده موقع وضو گرفتن و نماز خواندن همراه أو بأشد در صورتي كه قصدش أين بأشد كه صاحب آن را پيدا كند اشكال ندارد و الا حكم مغصوب را دارد.
(مسأله 2595) اگر كفش شخصي را ببرند و كفش ديگرى بجاى آن بگذارند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مال كسى است كه كفش أو را برده و راضى است كه كفشش را عوض كفشى كه برده است بردارد، مىتواند بجاى كفش خودش بردارد.
و هم چنين است اگر بداند كه كفش أو را بنا حق و سرقت برده است، ولى در أين فرض بايد قيمت آن از قيمت كفش خودش بيشتر نباشد و الا حكم مجهول المالك نسبت به زيادى قيمت جارى است، و در غير أين دو صورت حكم مجهول المالك بر آن كفش جارى خواهد بود.
(مسأله 2596) اگر مالى كه در دست انسان است مجهول المالك " صاحب آن نامعلوم " بأشد و گمشده بر آن مال صدق نكند لازم است صاحب آن را جستجو كند، و پس از آن كه از پيدا شدن صاحبش مأيوس شد آن را به فقرا صدقه بدهد، و أحوط أين است كه با اجازه حاكم شرع تصدق كند و اگر بعدا صاحبش پيدا شود ضمانى ندارد.